اثربخشی آموزش امیددرمانی بر توانمندی های رفتاری مراجعین مبتلا به افسرده خویی در شهر سمنان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش امیددرمانی بر توانمندی های رفتاری مراجعین مبتلا به افسرده خویی در شهر سمنان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان به بخش اعصاب و روان بیمارستان کوثر شهر سمنان در تابستان ۹۵ بود. نمونه پژوهش شامل ۴۰ نفر بود که به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و گواه تقسیم شدند و گروه کنترل در معرض برنامه امید درمانی طی ۸ جلسه ۲ ساعته قرار گرفت و گروه گواه هیچ برنامه آموزشی دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های ارزش های فعال در عمل و آزمون میلون (۱۹۹۷) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکووا) تحلیل انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش امید درمانی بر توانمندی های رفتاری مراجعین مبتلا به افسرده خویی موثر است. همچنین آموزش امید درمانی بر توانمندی های بخشش، تواضع و فروتنی، آینده نگری و خود نظم دهی مراجعین مبتلا به افسرده خویی موثر است. بنابراین می توان از آموزش امید درمانی جهت توانمندسازی های رفتاری افراد مبتلا به افسرده خویی بهره جست.

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، توانمندی رفتاری ، افسرده خویی