ذهن آگاهی در سرعت گذر زمان و کاربرد آن در کوچینگ و برنامه ریزی عصبی و کلامی (NLP)

در این نوشتار سعی شده است تا در موقعیت های مختلف احساس افراد در سرعت گذر زمان مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور با روش میدانی و تهیه پرسشنامه و با استفاده از حدود ۲۵۰ نمونه آماری سوالاتی در خصوص سرعت گذر زمان در شرایط مختلف احساسی در زندگی افراد مندرج و پرسیده شده است. با بررسی پاسخ ها به سوالات مذکور، نتایج نشان می دهد که احساس گذر زمان در موقعیت های گوناگون زندگی نسبی است . بدین ترتیب که هر چه در طی گذر زمان در یک خاطر تنوع بیشتری وجود داشته باشد به علت وجود توجه و کنجکاوی بیشتر و به دنبال آن وجود ذهن آگاهی بیشتر و حضور عمیق تر در لحظه حال، همانند شرایطی که در موقعیت هینوتیزم، مراقبه و مدیتیشن برای افراد حادث می شود، احساس گذر زمان برای افراد تر است. بدین ترتیب کاربست این نتیجه می تواند در تکنیک های برنامه ریزی عصبی و کلامی و کوچینگ مورد استفاده قرار گیرد و یا حتی با استفاده از این حقیقت می توان به طراحی تکنیک های بیشتری در علوم مذکور اقدام کرد.

کلیدواژه ها:

زمان ، ذهن آگاهی ، کوچینگ ، برنامه ریزی عصبی و کلامی