بررسی اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد با فرزنددرمانی بر پرخاشگری و اضطراب کودکان پیش دبستانی شهرکرد و سازگاری مادران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد با فرزنددرمانی بر پرخاشگری و اضطراب کودکان پیشدبستانی شهرکرد و سازگاری مادران آنان انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک پیش دبستانی شهرکرد در نیمه اول سال ۱۳۹۷ بودند که از بین آنان تعداد ۴۸ نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۶ نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب و پرخاشگری (راتر، ۱۹۶۶) وبرای کودکان و سازگاری (بل، ۱۹۶۱) و رضایت از زندگی (دینر و همکاران، ۱۹۸۵) برای مادران بود که طی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه تکمیل شدند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که روشهای مداخله بر متغیرهای مربوط به کودکان و مادران موثر بودند (P<۰/۰۱). همچنین نتایج نشان داد که فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب، پرخاشگری کودکان و بهبود سازگاری و رضایت از زندگی مادران موثر بوده است (P<۰/۰۱). فرزنددرمانی نیز روی کلیه متغیرها به جز رضایت از زندگی مادران موثر بود (Pسازگاری مادران موثرتر از فرزنددرمانی بوده است (P<۰/۰۵). نتیجه گیری شد که هردوروش مداخله و به خصوص روش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد برای مشکلات رفتاری هیجانی کودکان و بهبود سازگاری مادران موثر هستند.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مبتنی برپذیرش و تعهد ، فرزنددرمانی (فیلیال تراپی) ، اضطراب ، سازگاری