حمایت کیفری از اطفال در برابر جرایم علیه معنویت و آزادی های طفل

در پژوهش حاضر جرایم ارتکابی علیه معنویت و آزادی اطفال مورد بررسی قرار گرفت. قانونگذار به دلیل آسیب پذیر بودن اطفال از آنان در برابر مزاحمتو تعرض و حمایت به عمل آورده است و مزاحمت و تعرض علیه اطفال را به صورت مستقل جرم انگاری کرده است. (ماده ی ۶۱۹ قانون مجازات- تعذیرات و بازدارنده مصوب ۱۳۷۵) باتوجه به قید «مکان عمومی» ماده ی مذکور توهین و تعرض و مزاحمت در مکان خصوصی را شامل نمی شود و چنانچه شخصی در یک مکان خصوصی علیه طفلی توهین و تعرض کند و یا ایجاد مزاحمت کند از شمول ماده ی مذکور خارج است. بنابراین قید مکان عمومی و معابر دایرهشمول ماده را محدود نموده است. به منظور جلوگیری از تحقیر کودک و حمایت از او به نظر نگارنده بایستی قید مکان عمومی و معابر حذف گردد. با وجودقید مکان عمومی و معابر تعرض و مزاحمت به طفل در مکان خصوصی از شمول ماده خارج است. از دیگر جرایمی که اطفال بیشتر بزه دیده آن واقع میشوند، جرم آدم ربایی است. مطابق ماده ی ۶۲۱ قانون مجازات تعذیرات و بازدارنده مصوب ۱۳۷۵ طفل بودن بزه دیده از موجبات تشدید مجازات است.قانونگذار با تشدید مجازات از اطفال بزه دیده ی جرم موصوف حمایت به عمل آورده است.لیکن مطابق ماده ی ۶۳۱ قانون مذکور ربایش اطفال تازه متولدشده از شمول ماده ی ۶۲۱ خارج شده است و مشمول ماده ی ۶۳۱ شده است. ماده ی مذکور با اینکه به طور مستقل ربایش اطفال تازه متولد شده را به طورمستقل جرم انگاری کرده است . لیکن این جرم انگاری استقلالی نمی تواند از اطفال تازه متولد شده در برابر جرم آدم ربایی حمایت به عمل آورد. به این دلیلکه میزان مجازات ربودن طفل تازه متولد شده کم تر از میزان مجازات مذکور در ماده ی ۶۲۱ می باشد. حتی حداکثر مجازات مذکور برای ربودن طفل تازهمتولد شده کم تر از حداقل مجازات مذکور در ماده ی مذکور است. بنابر این می توان گفت قانونگذار از اطفال زیر ۱۵ سال به استثناء نوزدان تازه متولد شدهاز طریق تشدید مجازات مرتکب، حمایت به عمل آورده است. لیکن در خصوص اطفال تازه متولد شده در برابر جرم آدم ربایی حمایت نشده است و اغماضصورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

کودک ، ربودن طفل ، توهین ، تعرض ، حمایت کیفری