نقد و بررسی ساختار وزارت ورزش در ایران بر اساس ایجاد الگوی صنف ورزشی

سیاست گذاری و مدیران ورزشی در ایران به دلیل گسیختگی دو مرحله ی تدوین و اجرا، اغلب متفاوت از آنچه وعده داده شده،عملیاتی گشته و جوامع دانشگاهی ورزشی نیز به دلیل تخصص گرایی ناگزیر تحلیل ها و راهبردها ی متفاوت و بعضا متعارضیاز زاویه ی دید خود برای سیاست سازان ارائه نموده اند که ظرف یت ترمیم گسیختگی مذکور را نداشته است. لذا محققان بابکارگیری الگوی تحلیلی چندجانبه گر (عقلانیت ترکیبی) امکان های نقد و بررسی در جوامع علمی و متعاقب آن ارائه یبازخوردهای همسو و منطبق که ظرفیت راهبردی و ترمیمی داشته باشد را دردستور کار قرار دادند. داده های این پژوهشکتابخانه ای مصاحبه ای غیرساختارمند و روش تجزیه و تحلیل داده ها تحلیلی ساختاری است. جامعه ی آماری پژوهششامل ۴۰ مصاحبه شونده می باشد که به صورت قضاوتی انتخاب شده اند. که هر حوزه ی عقلانیت را پوشش داده اند. یافته هانشان می دهد. به طور کلی، نهاد های صنفی سازمان دادن به ورزش به منظور ایجاد نظم و انضباط و مدیریت بهتر است و بهمثابه سپر دفاعی برای اعضا در مقابل گروه های خودسر، حکومت، دولت، سایر دسته ها و رشته ها و به منزله رابط یا وزنه تعادلیخواهدبود که می توانند به آگاهی و کمک اعضایشان از حقوق صنفی و دفاع از این حقوق کمک کنند. با این وجود ساخت وتقویت این نوع نهادهای ورزشی موجب گسترش و توانایی در برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی برنامه های توسعه می شود به اینمنظور بایستی حکومت به لحاظ قانونی و معنوی، تسهیلات و فرصت های مناسب برای ایجاد و مشارکت نظام های صنفیورزشی را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

نقد و بررسی ، ساختار ورزش ، ایجاد صنف ورزشی ، الگوی جدید