تاثیر شش هفته تمرین دویدن بر مقادیر لپتین پلاسما در زنان چاق

هدف پژوهش حاضر تاثیر شش هفته تمرین دویدن بر مقادیر لپتین پلاسما در زنان چاق بود. روش انجام تحقیق به صورت نیمه تجربی بود. برای انتخاب آزمودنی ها ابتدا ۲۵ نفر با توجه به پرسشنامه آمادگی برای فعالیت بدنی PAR-Q به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها فرم رضایت نامه کتبی برای شرکت در پژوهش و پرسشنامه آمادگی برایشروع فعالیت بدنی را تکمیل نمودند. یک هفته قبل از شروع تمرینات ورزشی، اندازه های آنتروپومتری و فیزیولوژی اندازه گیریشد. آنگاه آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه کنترل ( ۱۰ نفر) و تمرین ورزشی با شدت متوسط ( ۱۵ نفر) قرار گرفتند.تعداد جلسات تمرین ورزشی در هر هفته سه جلسه و مدت آن شش هفته بود. هر جلسه، شامل ۱۰ دقیقه گرم کردن و سپس دویدن با شدت متوسط بود. شدت دویدن ۶۴-۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب در نظر گرفته شد. تمرینات ورزشی به صورت تناوبی انجام شد. بدین صورت که آزمودنی ها در نوبت های سه دقیقه ای به دویدن پرداخته و بین هر نوبت، به آزمودنی هااستراحت فعال داده می شد تا ضربان قلب آنها به ۱۲۰ ضربه در دقیقه کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

لپتین پلاسما ، زنان چاق ، دویدن