سنجش و ارزیابی مولفه های اثرگذار بر رضایتمندی ساکنین مجتمع های مسکونی از کیفیت مسکن تحت تصرف (مطالعه موردی: منطقه ۲ شهرداری گرگان)

رشد سریع شهرنشینی در دهه­های اخیر موجب بروز بحران­های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط زندگی شده است. کاربری مسکونی اصلی­ترین و بیش­ترین فضای شهریست که از این تحولات متاثر می­باشند. در این میان شناخت ارزش­های محیطی و تاثیر آن­ها بر رضایتمندی سکونتی در شهرها اهمیت زیادی در برنامه­ریزی مسکن شهری دارد. رضایتمندی ساکنان از محیط مسکونی علاوه بر سلامتی جسمانی و روانی ساکنان، بر شاخص­های مهم برنامه­ریزی، همچون کیفیت زندگی، نرخ جابه­جایی و پیش­بینی تقاضای مسکن موثر است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف شناخت مولفه­های اثرگذار بر رضایت ساکنین مجتمع­های مسکونی و ارتباط متغیرهای موثر بر افزایش رضایتمندی ساکنین از کیفیت محیط سکونتی تحت تصرف در منطقه دو شهر گرگان می­پردازد.رویکرد حاکم بر پژوهش از نوع کاربردی- توسعه­ای و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی می­باشد. جامعه آماری پژوهش منطقه ۲ گرگان و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۲ نفر محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­های بدست آمده از برداشت میدانی و تحلیل فضایی آمارها از نرم­افزارآماریSPSS و روش­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه­ای استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان می­دهد که میان متغیر بافت کالبدی مجتمع­های سکونتی با مقدار آزمون ۰.۰۱۸- و متغیر حس تعلق به مکان ساکنین مجتمع­های سکونتی با مقدار آزمون ۰.۳۱۹- و سطح معناداری صفر رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون t تک نمونه­ای نشان می­دهد که در سطح ۹۵ درصد بین میزان رضایتمندی ساکنین از کیفیت مسکن با وضعیت دسترسی به خدمات و امکانات، نوع معماری، مولفه­های زیست­محیطی و روابط همسایگی مجتمع­های مسکونی رابطه معناداری وجود دارد به گونه­ای که وجود متغیرهای مذکور بر میزان رضایت­مندی ساکنین از کیفیت مجتمع­های مسکونی تاثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، رضایتمندی ، کیفیت زندگی ، سکونتگاه های شهری ، گرگان