برآورد میزان آسیب پذیری و تاب آوری کاربری های شهری در شرایط بحران و تخلیه اضطراری مورد: مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان

ارزیابی میزان تاب­آوری کاربری­های شهری و هم­چنین بررسی وضعیت آسیب­پذیری آنها در بحران های احتمالی در برنامه­های مدیریت بحران شهری بسیار برجسته بوده و ضرورتی خاص دارد. علاوه بر این، در میان کاربری­های شهری، کاربری آموزشی به دلیل اینکه مرکز تجمع نیروهای انسانی بالقوه متخصص در آینده بوده و در اولویت اول امداد و نجات می­باشد، اهمیتی فوق­العاده دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان آسیب­پذیری در بحران­های احتمالی و هم­چنین بهره­مندی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان از شاخص­های مدیریتی تاثیرگذار در برنامه­ریزی بحران و عملیات تخلیه اضطراری جمعیت است. جامعه آماری پژوهش، تمامی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان است که این ناحیه در دو منطقه شهری سه و چهار قرار دارند. تعداد مدارس مورد نظر ۱۴۲ مورد بود که در پنج گروه ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان، هنرستان و استثنایی مطالعه شدند. روش تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی، پیمایشی- تحلیلی است. مدارس موجود در منطقه مورد مطالعه با به­کارگیری دو گروه شاخص ویژه با عنوان شاخص­های بنیادین و شاخص­های مدیریتی ارزیابی و بررسی شده­اند. شاخص­های مذکور به صورت ترکیبی و نوین بوده و ماحصلی از آخرین متدهای کاربردی توسط پژوهشگران و موسسات تحقیقی در حوزه مدیریت بحران است. نتایج بدست آمده نشان می­دهد که مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان از لحاظ ساختارهای بنیادین ضعیف بوده و میزان تاب­آوری آنها در بحران های احتمالی مانند زلزله اندک است. از سوی دیگر، وضعیت مدیریت بحران در این مدارس با استناد به امتیازات و درصدهای بهره­مندی در شاخص­های مدیریتی نامطلوب بوده و به عبارت بهتر، این مدارس در مدیریت بحران و تخلیه نیز به شدت ضعیف هستند. به طور کلی، وضعیت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالی با در نظر گرفتن یکپارچه شاخص­ها (مجموع شاخص­های بنیادین و مدیریتی) نامناسب، آسیب­پذیر و بحرانی بوده و نیازمند تقویت زیرساخت­ها و رویکردهای مدیریتی است. 

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، تاب آوری ، بحران ، مدارس ، ناحیه دو آموزشی اصفهان