تعارض قوانین کیفری در جرائم سایبری

محیط سایبر یا محیط مجازی مفهومی است که اخیرا از سوی جرم-شناسان و حقوق دانان موردتوجه قرار گرفته و همزمانبا خلق این محیط جرایمی نیز در آن و با استفاده از آن به وقوع می پیوندد. مبارزه حقوقی با این جرایم مستلزم برداشتن چندگام اساسی بود: نخست جرم-انگاری رفتارهای مجرمانه بوده البته جرم-انگاری بدون ایجاد و احراز مسئولیت کیفریعملی تقریبا بی سرانجام تلقی می شود. شاید بر همین اساس بوده که قانون گذار ایران در قانون جرایم رایانه ای بر مسئولیتکیفری اشخاص حقوقی تا کید زیادی نموده و مسئولیت کیفری این اشخاص را برای نخستین بار در حقوق ایران صراحتاموردتوجه قرارداده است،.در همین راستا برخی سعی کرده اند همان قواعد سنتی ناظر بر صلاحیت کیفری مراجع قضاییرا با نگرشی جدید در این فضا اجرا کنند و برخی دیگر با طرح تئوری های نو درخصوص صلاحیت. از قبیل «فضای سایبربعنوان یکک فضای آزاد بین المللی» و با پیش بینی داد گاهی ویژه به نام «داد گاه دیجیتالی با سایبری» و با صلاحیت «داد گاهذی ارتباط منطقی با جرم» را مطرح کرده اند. کشور ایران در قانون مجازات جرائم رایانه ای در ماده ۲ تئوری اول یعنیاجرای قواعد سنتی با نگرشی جدید را اتخاذ کرده است.

کلیدواژه ها:

فضای سا یبری ، جرایم سایبری ، مسئولیت کیفری ، عوامل رافع مسئولیت کیفری ، تعارض قوانین