طراحی یکپارچه سیستم کنترل پرواز و سیگنال کمکی تشخیص عیب فعال با استفاده از یک رویکرد چند- مدله

سیستم های کنترل پرواز به عنوان نمونه­ای از سیستم های غیرخطی، میبایست هواپیما را در شرایط سالم و معیوب با رعایت محدودیت­های عملکردی پایدار نمایند. در این مقاله، نخست، مدل غیرخطی سیستم پرواز هواپیما بر اساس نقاط کار از پیش تعیین شده و همچنین مدل­های سالم و معیوب هواپیما، به فرم یک سیستم چند- مدله تبدیل شده است. به منظور حذف اثر نامطلوب مخفی­سازی عیوب سیستم پرواز ناشی از چند- مدله­سازی و اعمال کنترل­کننده به سیستم غیرخطی، مسئله طراحی یکپارچه سیستم کنترل پرواز مبتنی بر تشخیص عیب فعال تدوین شده است. صورت مسئله پیشنهادی با رویکرد طراحی یک کنترل­کننده استاتیکی و مرتبه-ثابت، با فرض مرتبه-کامل با قابلیت کاهش مرتبه، به نحوی تدوین شده است که علاوه بر تضمین پایداری کلیه مدل­های سیستم سالم و معیوب و برآورده نمودن شاخص­های عملکردی، بتواند سیگنال کمکی تشخیص عیب فعال را به صورت بهینه طراحی نماید. برای حل مسئله­ پیشنهادی، یک راه حل عددی با استفاده از الگوریتم ژنتیک ارائه شده است. سپس با استفاده از روش پیشنهادی، دو کنترل­کننده­ی مرتبه-کامل و کاهش- مرتبه­یافته برای یک هواپیما با در نظرگرفتن شرایط کاهش عملکرد عملگر، طراحی شده است. نتایج شبیه­سازی گویای توانایی روش پیشنهادی در برآورده­سازی اهداف کنترلی و طراحی سیگنال کمکی تشخیص عیب فعال می­باشند.

کلیدواژه ها:

سیستم کنترل پرواز ، تشخیص عیب فعال ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک