حسابداری زیست محیطی بخش انرژی در ایران

با افزایش جمعیت نیاز به تامین غذا و انرژی این افراد افزایش می یابد. تامین نیازهای اساسی مردم زمین از طریق منابع طبیعی همزمان و در راستای توسعه ی پایدار محقق می شود. یکی از مهمترین ملزمات رسیدن به توسعه ی پایدار دارا بودن سیستم اقتصادی پایدار می باشد. این سیستم اقتصادی می بایست همچنان که استفاده از منابع طبیعی را به عنوان یک عامل مثبت در جهت محاسبه ی تولید ناخالص ملی می بیند، باید هزینه های بهره برداری و تخریب ناشی از مصرف این منابع را بعنوان عاملی در جهت کاهش تولید ناخالص ملی در نظر بگیرد.در راستای تحقق این مهم جمهوری اسلامی ایران با همکاری بانک جهانی فعالیت هایی نظیر حسابداری محیط زیست را انجام داده است. حسابداری ملی، حسابداری سبز، حسابداری منابع یا سیستم جامع حسابداری محیط زیستی و اقتصادی، فراهم کننده ی چارچوبی برای سازماندهی داده های محیط زیستی و ارتباط آنها با اطلاعات اقتصادی است، زیرا حسابداری ملی تنها جنبه های اقتصادی تولید و مصرف کالا و خدمات را در نظر می گیرد و هزینه های تخریب ناشی از برداشت منابع طبیعی در آن محاسبه نمی گردد. اما حسابداری زیست محیطی به سیاستمداران کمک می کند تا منابع (بخصوص منابع طبیعی) را بهتر مدیریت نمایند، زیرا بسیاری از سیاستمداران توانایی درک پتانسیل اثرات زیست محیطی وقایع را ندارند و به همین منظور آنها مسائل زیست محیطی را در تصمیمات خود یاد آور نمی شوند، به ارزیابی انواع مختلفی از فشارهای محیط زیست بپردازند، قوانین کاربردی مانند مالیات ها و الگوهای مصرف پایدار محیط زیست را شناسایی نمایند تا در نهایت به راه های توسعه ی پایدار برسند. در واقع حسابداری ملی بعنوان یک ابزار مهم، برای پایش، اندازه گیری و تجزیه و تحلیل تغییرات زیست محیطی بکار برده می شود.

کلیدواژه ها:

حسابداری ملی ، حسابداری محیط زیست ایران ، انرژی ، منابع طبیعی