بررسی شهودی جایگاه هنر درمانی (موسیقی درمانی) در ایران اسلامی و راه های اعتبار بخشی به آن

بیان مسئله : با توجه به تعاریف مختلف از چیستی روح هنر در طی قرون؛ یکی از مباحثی که در کنار سایر شاخه ها از توانمندی هنر در چیزی غیر شاخه های به نام هنر؛ به تاراج میرود : معقوله ی درمان! است که اغلب با شنیدن آن گرچه امید بهبود و شفا داریم اما تهی از بار منفی نبوده و معمولا اگر هم قرار است که این مبحث نیز بدون در نظر گرفتن چیز هایی مانند تیغ و قرص و دارو به آن فکر شود متاسفانه یا خوشبختانه : مبحثش امروزه اکثرا با روانشناسان و روانشپزشکان مطرح میشود که چه بسا آنهایی هم که بسی علم دوست می باشند اعمالشان ریشه ای عمیق در هنر داشته! که آنرا کتمان میکنند لذا در این تحقیق قصد داریم تا اینبار ما هنرمندان (نگارنده) به جای یک روانکاو نشسته و ابتدا هنر را تفهیم پذیر تر کنیم و سپس بابی گشاده تا علم و هنر با هم التقاط بیشتری یابند. هدف : علاوه بر این بحث قصد داریم تا چنان برخوردی با جایگاه ((کلمه)) انجام دهیم که سبب شود در این آزمایش ذهن ما به سمت خلاقیت و پویایی بیشتری برود و کلمه را غیر کلمه ببیند گویی حروف قابل لمس هستند در خارج سمبول و کتاب. روش تحقیق : همچنین ما در این تحقیق از منابع کتابخانه ای و میدانی (شهودی) همواره بهره ی کافی بردیم و راهکاری توصیفی-تحلیلی مد نظر داشتیم و کیفی و کاربردی! جمع بندی : در پایان چشم اندازی خوش داریم که امر هنردرمانی با هر نام یا نوعی (رنگ درمانی، موسیقی درمانی و..) که در روزگاری نزدیک به کار برده شد چیزی بیشتر از مرور افسانه ها باشد و این مهم در شرق همواره از اعتبار والایی برخوردار گشته که قابل انتقال باشد، امید که مفید واقع گردد..

کلیدواژه ها:

هنر درمانی ، کلمه ، ایران ، موسیقی ، روح هنر.