داستانسرایی دیجیتال: ابزاری نوین برای گفتمان عمومی در حوزه علوم انسانی

پدیده علوم انسانی دیجیتال شامل رویکردهای معمول به اشتراک گذاری اطلاعات و انتشارات و نیز پروژه های زیربنایی میشود که در آنها متون و تصاویر در قالب دیجیتالی درآمده و در دسترس پژوهشگران و عموم مردم قرار میگیرد. درواقع اهداف آن عبارت اند از: پژوهش، ارتباط برقرار کردن با قشر گستردهتری از عموم، یاددهی و یادگیری. ازآنجاکه علوم انسانی دیجیتال به مطالعه و تبیین معنای انسان بودن در عصر اطلاعات شبکه ای میپردازد، دامنه و کاربرد این حوزه را گسترده کرده و آن را از دایره گروه متخصصان که در یک چارچوب بسته گفتگو میکند فراتر میبرد. علوم انسانی دیجیتال با چشم انداز تعاملی از دیوارهای برج عاج فراتر رفته و دانشگاه ها را به موسسات فرهنگی، کتابخانه ها و نهادهای اجتماعی متصل میکند. »داستان سرایی دیجیتال« به عنوان روشی برای ایجاد و به اشتراک گذاری اطلاعات، ترویج غوطه وری و تعامل و همچنین فراهم کردن زمینه های آموزش و یادگیری مبتنی بر تکرار و همکاری، معرفی میشود. در حقیقت، این یک فرآیند بازتابی است که به افراد امکان میدهد احساسات، افکار و دیدگاه های خود را بیان کنند و با مولفه های مختلفی ازجمله داستانگویی شخصی، برنامه های داستان پردازی تعاملی، رویکردهای قصه گویی مبتنی بر وب و فیلمهای کوتاه دیجیتال، غنی شده باشد. در این مقاله، ضمن تعریف مفهوم علوم انسانی دیجیتال، به اهمیت و کاربرد داستانسرایی دیجیتال و ظرفیت بهره گیری از آن در جهت ایجاد تعامل میان متخصصان این حوزه و عموم افراد جامعه اشاره میشود. در ادامه نیز نمونه هایی از ابزارهای داستانسرایی دیجیتال معرفی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدیریت محتوا ، علوم انسانی دیجیتال ، داستانسرایی دیجیتال ، سواد دیجیتال ، تعامل مدنی.