بررسی ارتباط بین احساس تنهایی با سلامت عمومی و ایجاد اعتیاد به فضای مجازی در زمان کرونا (مطالعه موردی دانشجویان آموزشکده فنی و حرفه ای استان گلستان)

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین احساس تنهایی با سلامت عمومی و ایجاد اعتیاد به فضای مجازی در زمان کرونا می باشد. تحقیق حاضر، به لحاظ روش جزء تحقیقات توصیفی- پیمایشی، و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات جزء تحقیقات همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل دانشجویان آموزشکده های فنی و حرفه ای استان گلستان تعداد آنها ۶۰۰ می باشد . به منظور تهیه و تعیین حجم نمونه آماری موردنظر از جدول مورگان استفاده شد. بر اساس این جدول حجم نمونه موردنظر ۲۳۴ نفر تعیین گردید. پس ازآن روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس مورداستفاده قرار گرفت، جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه احساس تنهایی آشر و ویلر (۱۹۸۵)؛پرسشنامه استاندارداعتیاد به فضای مجازی کیمبرلی یانگ (۱۹۹۸)؛ و پرسشنامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ و هیلر((۱۹۷۷ استفاده شد. داده های به دست آمده از پرسشنامه پس از استخراج و طبقه بندی از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت؛ نتایج نشان داد که بین احساس تنهایی با سلامت عمومی و ایجاد اعتیاد به فضای مجازی در زمان کرونا ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، سلامت عمومی ، ایجاد اعتیاد به فضای مجازی ، کرونا