بررسی و تحلیل نقش و مقدار ظرفیت شهرداری و سازمانهای ذیربط در همکاری و مشارکتهای در پیشگیری و حمایت آسیب دیدگان اجتماعی

آسیب های اجتماعی شهری در چند ده ه گذشته ساختار اجتماعی و جمعیتی جامعه شهری ایران را با مشکلات عدیده ای مواجه ساخته است. در طول روز در فضاهای عمومی و گوشه و کنار شهر شاهد حضور آسیب دیدگان اجتماعی هستیم که چهره زشت و نازیبایی به محیط شهر می بخشند. شناخت علل آسیب پذیری افراد، میتواند به موضوع درمان افراد آسیب دیده و هم پیشگیری از آسیبهای اجتماعی یاری رساند. نکته حایز اهمیت دیگر تعریف جایگاه شهرداری در ارتباط با مدیریت آسیبهای اجتماعی میباشد و نکته دیگر این که جایگاه شهرداری در مدیریت آسیبها تا کجا تعریف میشود. این موضوع هم در پیشگیری و هم سیکل درمان قابل تامل و توجه است. تعریف این نقش و جایگاه شهرداری باید از مراحل ساماندهی تا درمان مورد تعریف و بازبینی قرار گیرد. -توجه علمی به آسیبهای شهری؛ لزوم توجه به نگاه کارشناسی و علمی به آسیبهای اجتماعی در سطح شهر از موضوعات اساسی است. تاکنون به خاطر فقدان نگاه علمی،سیاستهایی بعضا غیرکارشناسی صورت پذیرفته که نتیجه آن اتلاف سرمایه ها و حاد شدن آسیبهای اجتماعی است. نظارت بیشتربر سازمانهای مردم نهاد و پاسخگویی این سازمانها به امکاناتی که شهرداری های ارائه می دهد امروزه NGO های متعددی در زمینه مبارزه و کاهش آسیبهای اجتماعی در شهر فعالیت میکنند. یکی از فعالیتهایی که شهرداری در این خصوص انجام داده ارائه کمکهای عمدتا سخت افزاری مانند دادن زمین و سایر تسهیلات است. این سازمانها اغلب نگاه سخت افزاری دارند، این نگاه باید به نگاه نرم افزاری تبدیل شود. از طرف دیگر نظارت کافی بر این سازمانها صورت نمیگیرد و لذا بازدهی لازم را ندارند و عملکرد مشخصی در این زمینه نداشته اند. شهرداری میبایددر قبال تسهیلاتی که در اختیار این سازمانها قرار میدهد، آنها را موظف به پاسخگویی نماید.

کلیدواژه ها:

شهرداری ، پیشگیری و مشارکت ، جامعه ، آسیب دیده ، سازمان ها ، حمایت اجتماعی ، بزه دیده.