برنامه ریزی شهری موثر بر امنیت اجتماعی در مدیریت شهری

نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی نه تنها نقض اساسی در کیفیت و کارایی برنامه جامع شهری خواهد داشت ،بلکه اساس نظام توزیع فعالیتها ، خدمات و سهم سرانه ها را تعیین می کند، بدیهی است موضوع اصلی در برنامه ریزی کاربری اراضی، نحوه تخصیص زمین به کاربری های مختلف و هماهنگ کردن آنها با یکدیگر است که به عنوان برآورد نیازهای فضایی تلقی می گردد .زمین ،بستر اصلی تمامی فعالیت های شهروندان است. عاملی که در شهرها به خصوص شهرهای بزرگ محدود و کمیاب است، اما نیاز و تقاضا برای آن برای تامین سکونتگاه های انسانی، حمل و نقل، فضاهای آموزشی ،تجاری، درمانی،صنعتی،گذران اوقات فراغت و تمامی فعالیت های بشر با افزایش روزافزون جمعیت در حال افزایش است .فرایند برنامه ریزی شهری و منطقه ای در سالهای اخیر به طور فزاینده پیچیده شده است دلایل این پیچیدگی به واسطه مشارکت فعال و پوبایی روبه افزایش مردم است . برای پاسخگویی به این پیچیدگی ها نیاز به ابزار و فنونی داریم که در هردو زمینه شهری و منطقه ایی و هم محیط طبیعی کاربرد داشته باشند. امروزه مدیریت شهری در جهان تحول اسای یافته است. شهرها مدیریت می شوند تا بتوانند رفاه و آسایش ساکنان خود را تامین کنند. مدیریت شهری دارای تشکیلات وسیعی است و نقش مهمی در موفقیت برنامه ها و طرح ها توسعه شهری و همچنین رفع نیاز جمعیت، جریان عبور و مرور در شهر، رفاه عمومی، مسکن، کاربری زمین، تفریح، فرهنگ، اقتصاد، تاسیسات زیربنایی و امثال آنها بر عهده دارد.این موضوع به خصوص در ارتباط با توسعه امنیت اجتماعی بیشتر اهمیت می یابد. در این مقاله به بررسی برنامه ریزی شهری موثر بر امنیت اجتماعی در مدیریت شهری به روش توصیفی و کتابخانه ای خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، امنیت اجتماعی ، مدیریت شهری