بررسی کاربرد واژه های جان ،دل ،قلب،روح در مثنوی مولوی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 50
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PECONF06_255
تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1401
چکیده مقاله:
بررسی جان ،دل ،قلب،روح ازجمله مهم ترین موضوعات مثنوی معنوی اثر ماندگار جلال الدین محمد بلخی است که بیش از هزار بیترا به خود اختصاص داده است.واژگان نفس،تن،بدن،جسم،روح،روان،جان و قلب کاربردهای فراوانی در مثنوی دارند.مولوی تن راحجاب،قفس،خار،جماد،خاک حقیر،چراغ ضعیف،کنده،می داند که همه این استعاره ها حکایت از نگاه منفی به تن و جسم در مقابل جان و روان دارد.یافته های تحقیق در این پژوهش نشان می دهد که از بین واژه های «جان» ، «دل» «قلب» «روح» که در دفتر سوم بررسی شده واژه دل بسامد بیشتری نسبت به روح و جان و قلب دارد.
نویسندگان
زینب اسماعیلی
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ارومیه