پیش بینی بهزیستی مدرسه بر اساس خودانتقادی و کمکطلبی تحصیلی در دانش آموزان پسر پایه ششم

هدف پژوهش حاضر پیش بینی بهزیستی مدرسه بر اساس خودانتقادی و کمک طلبی تحصیلی در دانش آموزان پسر پایه ششم بود. جامعه ی آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم شهرستان باغملک در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل داد که از این جامعه آماری تعداد ۲۸۹ نفر با توجه به حجم جامعه ۱۱۶۱ نفر و بر اساس جدول کرجسی و مورگان به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از مقیاس بهزیستی مدرسه کاپلان و ماهر SWBS مقیاس خودانتقادی گیلبرت و همکاران SCS و پرسش نامه کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریچ HSBQ استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر خودانتقادی و بهزیستی مدرسه رابطه منفی و معناداری وجود دارد و بین متغیر کمک طلبی تحصیلی و بهزیستی مدرسه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سوی دیگر، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای پیش بین این پژوهش به طور معناداری توانایی پیش بینی بهزیستی مدرسه را در دانش آموزان دارند و در مجموع ۳۳/۲% از واریانس مربوط به بهزیستی مدرسه را در دانش اموز پسر پایه ششم شهرستان باغملک تبیین می کنند

کلیدواژه ها:

بهزیستی مدرسه ، خودانتقادی ، کمک طلبی تحصیلی