بی اخلاقی علمی- دانشگاهی در میان دانشجویان تهرانی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 82

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PECONF06_046

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1401

چکیده مقاله:

این پژوهش به دنبال سنجش بی اخلاقی های علمی- دانشگاهی دانشجویان تهرانی و بررسی رابطه آن ها با متغیر های نابرابری و محرومیت اجتماعی می باشد.بدین منظور نظریات محرومیت نسبی ،فشاز ساختاری و یادگیری اجتماعی به کار گرفته شده اند.روش پژوهش به صورت کمی و از تکنیک پیمایش استفاده شده است.جامعه آماری متشکل از دانشجویان کلیه دانشگاه های وابسته به وزارت علوم،تحقیقات و فناوری در استان تهران در سال ۱۳۹۶ (به استثنای دانشگاه های جاکع علمی کاربردی و دانشگاه پیام نور )است.جمعیت نمونه موردنظر با استفاده از فرمول کوکران ۴۰۰ در نظر گرفته شد.متغیر بی اخلاقی علمی- دانشگاهی در حد متوسط رو به پایین و نشان از عدم رعایت اسن اخلاقیات توسط دانشجویان دارد.در میان تحلیل های دو متغیره ملاحظه می شود،این متغیر در بین مردان بیشتر است و انتظار می رود دانشجویان پسر هدف مداخلات پیشگیرانه به مراتب جدی تری در سیاست گذاری های آتی واقع شوند.در مورد شاخص کل بی اخلاقی علمی –دانشگاهی نیز تنها رابطه متغیرهای وضعیت اشتغال و طبقه اجتماعی با این شاخص معنی دار بوده اند.همچنین رابطه سن و مقطع تحصیلی معنادار بوده و شدت نسبتا ضعیف و جهت منفی دارند.در واقع با افزایش سن و مقطع تحصیلی،انواع میزان بی اخلاقی علمی-دانشگاهی از قبیل تقلب،بی احترامی به اساتید، عدم حضور در کلاس و...کاهش یافته است.در واقع این رفتار ها بیشتردر سنین پایین و در مقاطع تحصیلی پایین در میان دانشجویان تهرانی وجود داشته است.از عوامل تبیین کننده متغیر بی اخلاقی علمیدانشگاهی ،احساس نابرابری و احساس محرومیت نسبی بوده است.در واقع،سد شدن مسیرهای دستیابی به اهداف از یک سوی،و افزایش فرایند های مقایسه اجتماعی میان افراد باعث بسیاری از کج روی ها می شود

نویسندگان

آمنه صدیقیان بیگدلی

هیئت علمی موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم،تحقیقات و فناوری،تهران