معرفت شناسی و شناخت صفات الهی از منظر ابن میثم بحرانی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 118

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PECONF06_045

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1401

چکیده مقاله:

در فلسفه قدیم، معرفت شناسی به صورت بحثی مستقل وجود نداشت، بلکه آمیخته به منطق و مابعدالطبیعه بود، بنیان گذار علم معرفت شناسی در اروپا، جان لاک فیلسوف انگلیسی بود، موضوع معرفت شناسی که همان معرفت و شناخت است دارای اهمیت ویژه ای بوده و در نخستین تقسیم آن به شناخت بدون واسطه(علم حضوری) و با واسطه (علم حصولی) تقسیم می شود که علم حضوری خطاناپذیر بوده و راز خطاناپذیری آن به این جهت است که در آن، خود واقعیت عینی بدون واسطه مشهود است. مسائل معرفت شناسی عبارتند از: حدود و ارزش شناخت، ماهیت یا متعلق معرفت، منابع و ارزش های شناخت و ماهیت حقیقت یا مسئله حقیقت و خطا که معمولا در شناخت شناسی مورد بحث قرار می گیرد. از نظر اندیشمندان و فلاسفه اسلامی، معرفت و شناخت، امریممکن و تردید ناپذیر است و تحقق فی الجملە آن بدیهی و بی نیاز از اثبات است. در این رابطه اشکالات و شبهاتی از برخی از مکتب ها مانند سوفیسم و شک گرائی وارد شده که سوفیست ها تلاش کرده اند با دلایل خود ادعا کنند که هیچ معرفت یقینی امکان ندارد و به نظر آنان حقیقت تابع ادراک انسان است. از سوی دیگر شک گرایان متعقد شدند، انسان راهی برای شناخت حقایق ندارد و باید در همه امور توقف کند، در پاسخ مشترک ادعای سوفیست ها و شک گرایان می توان گفت که ادعای آنان نوعی تناقض گویی است، زیرا اگر به ادعایخودشان علم و یقین داشته باشند، عملا یک نوع معرفت و شناخت را پذیرفته اند. در مورد شناخت صفات الهی، ابن میثم بحرانی به عینیت صفات با ذات خدا معتقد است و می گوید اوصاف الهی به اعتبار مفهوم با ذات تغایر دارند ولی همه این اوصاف به اعتبار خارج و واقع عین ذات خداوند هستند. وی در مورد شناخت صفات خدا، معرفت را تشکیکیدانسته و انسان های خاص بیشتر از دیگران نسبت به صفات معرفت دارند

نویسندگان

کریم شکرزاده

دانشجوی دکترای تخصصی فلسفه و کلام اسلامی