بررسی تلفیقی حریم کیفی آبهای سطحی و زیرزمینی در گیلان

از میان آسیب های زیست محیطی، آلودگی منابع آب یکی از مهم ترین مواردی است که به علت توسعه بی رویه بشر، جهان امروز با آن دست به گریبان می باشد. امروزه به علت آلودگی های بیش از حد این منابع، برخی از آن ها دیگر قابل تجدید نبوده و از دسترس انسان خارج شده است و در این بین، انسان موثرترین و مهم ترین عامل تغییرات زیست محیطی می باشد. در کشور ما ایران که در بخش خشک کره زمین قرار گرفته، افزایش مصرف آب منجر به فشارهای مضاعفی به منابع آب شده است. در شرایط کنونی، بخش قابل ملاحظه ای از مصارف آب کشور بخصوص در بخش شرب توسط منابع آب زیرزمینی تامین می گردد که عمدتاُ از آبخوان آزاد می باشد. این در حالی است که این آبخواه ها از آسیب پذیری و حساسیت بیشتری در مقابل آلاینده های ناشی از فعالیت های کشاورزی، صنعتی و شهر نشینی برخوردار هستند. شرایط مشابهی در زمینه آبهای سطحی نیز وجود دارد که منجر به آلودگی برخی از رودخانه ها و تالابها در کشور گشته است. در این شرایط رعایت توام حریم های کیفی منابع آبهای سطحی و زیرزمینی اجتناب ناپذیر می باشد، زیرا تخلیه آب زیرزمینی به دریاچه ها، رودخانه ها و تالاب ها باعث آلودگی منابع آب سطحی نیز می شود که عواقب زیست محیطی خطرناکی را به دنبال دارد و بالعکس وجود آلودگی در آبهای سطحی می تواند منجر به آلوده شدن منابع آب زیرزمینی گردد. اهمیت موضوع در اینست که در صورت آلوده شدن آب، رفع آلودگی بسیار پرهزینه و فرآیندی طولانی است و اغلب زمانی آلودگی تشخیص داده می شود که رفع آلودگی بویژه در مورد آبخوانها غیر ممکن می گردد. در این تحقیق به منظور بررسی توام حریم کیفی آبهای سطحی و زیرزمینی از مدل DRASTIC بمنظور تعیین میزان آسیب پذیری آبخوان استفاده گردیده و سپس حریم کیفی آبهای زیرزمینی بدست آمده است، سپس با ترکیب این مدل با حریم کیفی آبهای سطحی میزان آسیب پذیری در منطقه آستانه- کوچصفهان مشخص و مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت به بررسی موانع و مشکلات در زمینه اجرایی شدن رعایت حریم ها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بررسی تلفیقی ، حریم کیفی ، آبهای سطحی ، آبهای زیرزمینی ، روش DRASTIC