کاربرد روش ها و الگوهای نوین تدریس در آموزش تاریخ دبستان

تاریخ یکی از مواد درسی در برنامه ریزی و طراحی آموزشی می باشد که در دبستان، به صورت بخشی از کتاب های اجتماعی نمود پیدا می کند. این درس مهم علاوه بر تاثیر زیادی که در هویت یابی انسان دارد، می تواند حل المسائل بسیاری از مشکلات حال و آینده باشد. آموزش تاریخ همواره با مسائلی همچون حفظی بودن مطالب، حجم زیاد کتاب های درسی، ناکارآمد بودن شیوه های یاددهی-یادگیری و ملموس نبودن مطالب درسی مواجه بوده است. این پژوهش در جست و جوی روش ها و الگوهایی است که در آموزش تاریخ کاربرد بیشتری دارند و با توجه به فعال بودن این روش ها، می توانند اثربخشی تدریس و عمق یادگیری را افزایش دهند. روش انجام این پژوهش به صورت تحلیلی-مفهومی و مطالعات کتابخانه ای است. بر اساس یافته ها، الگوهای بدیعه پردازی و ایفای نقش و روش های گردش علمی و قصه گویی، روش ها و الگوهایی کاربردی در آموزش تاریخ می باشند و مصداق های کاربرد آنها نیز ذکر شده است. الگوی بدیعه پردازی و ایفای نقش به دلیل ایجاد حس جایگزینی و نزدیکی به شخصیت های تاریخی، روش گردش علمی به دلیل مطالعه مستقیم تاریخ در بستر واقعیت و روش قصه گویی به دلیل انعطاف و جذابیتی که دارد، توانستند جایگاه خود را در این پژوهش پیدا کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، الگوهای تدریس ، تاریخ ، روش های تدریس