تحلیل گفتمان انتقادی و تاثیر آن با ادبیات

تحلیل گفتمان انتقادی رویکردی نوین در تحلیل گفتمان است که در دهه های اخیر، در طیف وسیعی از پژوهشها در رشته های ادبیات و روانشناسی به کار گرفته شده است. اگرچه رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی رابطه زبان، قدرت، ایدئولوژی و گفتمان را در اولویت قرار میدهد، اما ادبیات ملتها را نیز میتوان در چارچوب گفتمان انتقادی و نقد زبانشناختی تحلیل و تفسیر کرد. تحلیل گفتمان، رویکردی میانرشته ای است که ریشه در زبانشناسی دارد. این اصطلاح برای اولین بار توسط »زلیک هریس« به کار رفته است. هدف عمده تحلیل گفتمان، این است که تکنیک و روش جدیدی را در مطالعه متون، رسانه ها، فرهنگها، علوم، سیاست، اجتماع و مواردی مانند آن به دست آورد. تحلیل گفتمان انتقادی و نقد زبانشناختی با ادبیات از طریق مطالعات تحلیل متون ادبی، سبک شناسی و نقد ادبی مرتبط است. تحلیلگران گفتمان انتقادی بر این باورند که متون ادبی مانند سایر متون در خدمت ارتباط هستند؛ از این رو آنها را با نگرش انتقادی می توان تحلیل کرد.

کلیدواژه ها:

تحلیل گفتمان انتقادی ، نقد زبان شناسی ، ادبیات ، سبک شناسی و نقد ادبی