کاربرد اسطوره در شعر عبدالوهاب البیاتی و بدرشاکرالسیاب

یکی از نمودهای نوآوری در شعر معاصر عربی به کارگیری اسطوره و نمادهای دینی است. اسطوره ها از زمان پیدایش تا کنون همواره در بسترهای مختلفی چون تاریخ و ادبیات رشد کرده و موجب غنای آثار شده اند. از جمله شاعران موفق اسطوره پرداز در ادبیات عرب بیاتی و سیاب شاعران عراقی هستند که از اسطوره برای هرچه غنی ساختن اشعار خود استفاده کرده اند؛ اسطوره برای آنها به منزله ی منبع الهام بوده که به واسطه ی آن، گنجینه های ابهام آلود دوران گذشته را نقب زده و از آن گنجینه ها هر آنچه را که مناسب حال تجربیات شعری خویش دیده اند، زینت بخش اشعار خویش ساخته اند. این پژوهش در خلال این موضوع میکوشد با روش توصیفی - تحلیلی در جهت به تصویر کشیدن انواع اساطیر به بررسی و واکاوی در شعر این دو شاعر معاصر بپردازد. بررسیهای به عمل آمده در این کار نشان میدهد که بیاتی و سیاب هر دو برای بیان شعر خود از اسطوره هایی با مفهوم و معانی مشابه استفاده کرده اند که حالتی از نماد و نقاب را برای آنها به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

شعرمعاصر عربی ، اسطوره ، عبدالوهاب البیاتی ، بدرشاکرالسیاب.