اثر بخشی آموزش نظریه ذهن بر افزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی

هدف از اجرای این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش نظریه ذهن بر افزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی شهرستان شهرری بود. روش این پژوهش کاربردی از نوع طرح نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه پژوهش شامل دو گروه ۲۰ نفری از کودکان سنین ۶-۵ ساله، مهدهای کودک شهری شهرستان شهرری بودند که بعد از غربالگری اولیه به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۴۰ نفر انتخاب گردیدند و با همین روش نمونه گیری در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند در پژوهش حاضر جهت سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی و پرسشنامه (همدلی - بهر و تحلیل ) کودکان استفاده شده است. جهت تجزیهوتحلیل داده های مرتبط با فرضیه کلی ازتحلیل کوواریانس چندمتغیری و برای فرضیه های فرعی از تحلیل واریانس یک متغیری استفادهشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که آموزش نظریه ذهن بر افزایش مهارت های اجتماعیو همدلی کودکان پیش دبستانی تاثیر معنی داری دارد. به عبارت دیگر کودکانی که در معرضآموزش نظریه ذهن قرار گرفتند در پس آزمون مهارت اجتماعی و همدلی عملکرد بهتری داشتند.با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که آموزش نظریه ذهن می تواند درافزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش نظریه ذهن ، همدلی ، مهارت اجتماعی ، کودکان پیش دبستانی.