مسئولیت مدنی تولید کنندگان کالاهای غیر استاندارد و معیوب

هدف از این تحقیق بررسی مسئولیت مدنی تولید کنندگان کالاهای غیر استاندارد و معیوب می باشد. روشتحقیق از نوع توصیفی و تحلیل بوده و نتایج تحققی حاکی از آن است که در حقوق ایران، قانون حمایت ازحقوق مصرف کنندگان مبنای مسئولیت مدنی تولیدکنندگان کالا را تعیین نکرده و آن را به سایر قوانین، عرف وقرارداد مربوطه واگذار کرده است که خود گویای پذیرش مسئولیت مبتنی بر تقصیر برای آنان است و حمایتی ازمصرف کنندگان و تسهیل دعوای مسئولیت مدنی آنها به عمل نمی آورد و به همین دلیل قابل انتقاد و نیازمنداصلاح است در مورد تولیدکنندگان کالا نیز می توان به دلیل اینکه در هیچ یک از مواد قانون حمایت از مصرفکنندگان از تقصیر نامبرده نشده و با توجه به مواد ۱۶ ، ۱۸ ، ۱۹ آن که عبارت موجب ورود خسارت،به واسطهآن،را به کار برده و ظهور در کفایت وجود رابطه ی سببیت برای حکم به ضمان دارد مسئولیت بدون تقصیر آنهارا پذیرفت. رویه قضایی می تواند در کنار قانونگذار، در ایجاد بالندگی مسئولیت محض تولیدکننده نقشی موثرداشته و بیش از تصویب قانون مسئولیت ناشی از عیب تولید، زمینه های پذیرش این نظام را فراهم سازد. درشرایط کنونی، رویه قضایی ایران خود را تابع مطلق قانونگذار دانسته و از پویایی و ایجاد راهکارهای جدید ومصلحت گرایانه غافل آمده و نقش چندانی در برقراری زمینه مسئولیت محض تولیدکننده ایفا نکرده است.مناسب ترین مبنای حقوقی برای مسئولیت تولیدکننده کالا، مبنای مسئولیت محض است اشکالات وارد شده بردو مبنای مسئولیت قراردادی و غیرقراردادی مبتنی بر تقصیر، با گزینش مبنای مسئولیت محض تا حدود زیادیمرتفع گردیده است. عیب در مسئولیت مدنی تولیدکننده مفهومی کاملا متفاوت از مفهوم آن در حقوق قراردادهامی یابد بدین توضیح که در این شاخه از مسئولیت مدنی، یک محصول زمانی معیوب است که فاقد ایمنی ایباشد که قانونا می توان انتظار داشت. در ایران مسئولیت مبتنی بر تقصیر در این مسئله مورد قبول محاکم استبه این معنا که چنانچه تولیدکننده و توزیع کننده دارو و محصولات خوراکی در تولید کالای خود، تقصیرکرده باشند، مسئول اند.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، تولید کننده ، کالای معیوب ، کالای غیر استاندارد