اثر تنش شوری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه گشنیز (Coriandrum sativum L.)

این تحقیق به منظور بررسی واکنش گیاه دارویی گشنیز به تنش شوری در مراحل جوانه زنی و رشد رویشی، در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. سطوح تنش شوری مورد استفاده توسط کلرید سدیم در پنج سطح ۰ (شاهد)، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلی مولار تهیه شد. در آزمایش اول، واکنش جوانه زنی بذرهای گشنیز به تنش شوری و در آزمایش دوم، صفات فیزیولوژیک گیاهچه ها که در سطوح مختلف تنش شوری رشد کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش شوری، بصورت معنی داری سبب کاهش خصوصیات جوانه زنی از قبیل سرعت و درصد جوانه زنی، طول و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه شد (۰۱/۰p≤). صفات مورفولوژیکی مانند تعداد برگ، طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه تحت تاثیر شوری کاهش یافتند. همچنین تنش شوری تاثیر معنی داری (۰۱/۰p≤) بر میزان کلرفیل، پرولین، قندهای محلول و ترکیبات فنلی بخش هوایی و ریشه داشت. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که با افزایش تنش، میزان پرولین، قندهای محلول و ترکیبات فنلی بخش هوایی و ریشه افزایش، در حالیکه غلظت کلروفیل برگ ها کاهش یافت. نتایج حاصل از این آزمایش حاکی از این است که تحمل گیاه دارویی گشنیز در برابر تنش شوری از طریق افزایش تجمع قندهای محلول، پرولین و ترکیبات فنلی است.

کلیدواژه ها:

پرولین ، ترکیبات فنلی ، شوری ، گشنیز