اثر بخشی درمان یک پارچگی حسی-حرکتی بر رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم شهر بوشهر

هدف از این پژوهش حاضر اثر بخشی درمان یک پارچگی حسی-حرکتی بر رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم شهر بوشهر بوده است.روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمونبا کنترل گروه بود.جامعه آماری پژوهش حاضر ۴۳ نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم شهر بوشهر بود.حجم نمونه پژوهش ۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس بود.ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پروتکل درمان یک پارچگی حسی- حرکتی ایرز و مقیاس نمره گذاری اتیسم (۲۰۱۴)بود.پایایی پرسش نامه صمیمت زناشویی بر اساس آلفای کرونباخ ۷۸/۰ گزارش شد.همچنین روایی این پرسش نامه در پژوهش حاضر با استفاده از ضرایب همبستگی هر سوال با نمره کل محاسبه گردید و نشان داد که همه سوالات با نمره کل همبستگی معنی داری دارند.داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار۲۴ SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان دادکه میانگین نمره برآورد شده متغیر رفتارهای کلیشه ای در آزمودنی های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون کمتر از آزمودنی های گروه کنترل است که می توان گفت که درمان یکپارچگی حسی-حرکتی موجب کاهش رفتارهای کلیشه ای آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه گردید

کلیدواژه ها:

درمان یکپارچگی حسی-حرکتی ، رفتارکلیشه ای