تاثیر مناسب سازی فضاهای شهری برارتقای کیفیت زندگی و امنیت روانی شهروندان (مطالعه موردی: منطقه ۱ شهرداری تهران)

امروزه سکونت در شهرها به علت تمرکز خدمات و امکانات مختلف مورد نیاز انسان قرن بیست و یکمی به امری گریزناپذیرتبدیل شده است. البته این امر به دلیل عدم توزیع مناسب امکانات و خدمات در کشورهای در حال توسعه نمود بیشتری دارد.در این میان توجه به فضاهای شهری برای ایجاد بستری مناسب جهت زندگی می تواند کیفیت زیست شهروندان را تحت تاثیرقرار دهد. از دیگر سو مفهوم کیفیت زندگی و امنیت روانی شهروندان به عنوان عوامل تعیین کننده در میزان کارایی و آرامششهروندان در برنامه ریزی شهری مورد توجه قرار دارد. به همین دلیل تاثیر فضاهای شهری بر کیفیت زندگی و امنیت روانیشهروندان با توجه به نیازهای شهروندان و ویژگی های منطقه می تواند متفاوت باشد. منطقه ۱ کلانشهر تهران به علت اسکانتعداد زیادی از شهروندان، دارای روند توسعه سریعی است بنابراین توجه به فضای شهر و تاثیر آن بر کیفیت زندگی و امنیتروانی شهروندان دارای اهمیت است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مناسب سازی فضای شهری برارتقای کیفیت زندگی وامنیت روانی شهروندان منطقه ۱ شهرداری تهران با توجه به معیارها و زیرمعیارهای تعیین شده بر اساس ویژگی های منطقهاست. روش پژوهش در این مقاله بر مبنای روش ترکیبی توصیفی- تحلیلی و استفاده از میانگین نظرات و آزمون t دوجمله ایدر نرم افزار SPSS است. نتایج پژوهش منجر به تعیین معیارها و زیرمعیارهایی برای سنجش فضای شهری، کیفیت زندگی وامنیت روانی شهروندان با استفاده از مطالعات اسنادی گردید. نتایج بررسی بیانگر عدم مطلوبیت کلی فضای شهری و امنیتروانی و مطلوبیت نسبی کیفیت زندگی شهروندان در منطقه یک شهرداری شد. بررسی ارتباط میان مناسب سازی فضایشهری بر کیفیت زندگی و امنیت روانی با استفاده از میانگین نظرات و آزمون t دوجمله ای بیانگر معنادار بودن ارتباط وتاثیرگذار بودن فضاهای شهری بر کیفیت زندگی و امنیت روانی شهروندان منطقه یک شهرداری تهران است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، کیفیت زندگی ، امنیت روانی ، منطقه ۱ کلانشهر تهران