ارزیابی بر تاب آوری شهری در برابر مخاطرات طبیعی (با تاکید بر مدیریت سیلاب شهری)مطالعه موردی: شهر سرخرود

تاب آوری را توانایی سیستم های محیط شهری برای پاسخگویی به تنش ناشی از سوانح و بازتوانی سریع پس از آن تعریف کرده اند. شهر تاب آور، شبکه ای پایدار از سیستم های فیزیکی و اجتماعات انسانی است. سیستم های فیزیکی، اجزای طبیعی و ساخته شده ی شهر هستند. در این زمینه در نظر گرفتن تاب آوری به عنوان توانایی سازمان دهی به تهدیدات ناشی از وقوع سوانح و همچنین توانایی جذب تنش ها و پایداری در برابر سوانح در عین حفظ کارایی اصلی مورد توجه است. هدف از این پژوهش ارزیابی تاب آوری شهری در برابر مخاطرات طبیعی با تاکید بر مدیریت سیلاب شهری در شهر سرخرود است. پژوهش حاضر به لحاظ روش، بنیادی و به جهت ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر از اسناد کتابخانه ای و مطالعات نظری مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شده است و در نهایت با استفاده از تحلیل اسنادی به تبیین موضوع پرداخته است. نتایج بدست آمده بیانگر این است که از دیدگاه مدیریت شهری و کارشناسان، سازمان دهی و هماهنگی به منظور شفاف سازی نقش و مسئولیت های هر یک از افراد، به روز رسانی اطلاعات مربوط به مخاطرات (سیلاب) و آسیب پذیری ها، تهیه و تسهیم ارزیابی های خطرپذیری، ایجاد سیستم های هشدار سریع و قابلیت های مدیریت اضطراری، آگاهی مرکز برنامه بازسازی از نیازهای جمعیت گرفتار در بلایا و اطمینان از مشارکت آنها، محافظت از زیست بوم ها و عوامل طبیعی به منظور کاهش اثرات بلایا و سازگاری با تغییر اقلیم، تخصیص بودجه و ایجاد انگیزه برای خانه داران، خانواده های کم درآمد و بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در کاهش خطر پذیری، اعمال قوانین ساخت و ساز قانونی و برنامه ریزی زمین و شناسایی زمین های ایمن برای شهروندان کم درآمد و در نهایت سرمایه گذاری در زمینه ایجاد زیربناهای کاهش دهنده خطرپذیری نظیر سیستم زهکشی طوفان و نگهداری از آن ها از موارد تاب آوری شهری هستند

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، مخاطرات طبیعی ، سیلاب ، شهر سرخرود