ارزیابی نقش شهر هوشمند در افزایش تاب آوری در برابر پاندمی کرونا (نمونه موردی: شهر تهران)

گسترش ویروس کرونا در نقاط مختلف دنیا، سبب بروز چالش هایی در زندگی روزانه شهروندان شده است. در این راستا، لزوم توجه به تاب آوری در برابر بلایای پیش بینی نشده، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت است. جهت جلوگیری از شیوع بیشتر، سیاست هایی از جمله تعطیلی موقت مشاغل (به صورت حضوری)، فاصله گذاری اجتماعی، تبدیل برخی از فعالیت های حضوری به مجازی (در حوزه آموزش و اشتغال) و ارائه خدمات به صورت مجازی (خرید مواد غذایی، خدمات درمانی و غیره) در دستور کار بسیاری از کشورها قرار گرفته است. در چنین حالتی، شهرهای هوشمند یعنی آن دسته از شهرهایی که فعالیت های مجازی در آن ها عملا جریان دارد، توانسته اند تا حد زیادی با شرایط ناشی از پاندمی فعلی سازگاری پیدا کنند. از این رو، بررسی، شناسایی و تحلیل شاخص های شهر هوشمند در افزایش تاب آوری در برابر پاندمی کرونا حائز اهمیت می باشد. این تحقیق با روشی توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایش (توزیع پرسش نامه) به بررسی و ارزیابی اثرات و نقش مولفه های شهر هوشمند در دستیابی به تاب آوری در برابر پاندمی کرونا در شهر تهران می پردازد. نتایج بیانگر آن است که در میان شاخص های دوازده گانه هوشمندی در شهر تهران، به ترتیب دسترسی به اینترنت، دسترسی به خدمات آموزشی آنلاین، دسترسی به حمل و نقل اینترنتی و دسترسی به خرید مواد غذایی آنلاین، در وضعیت مطلوب تری قرار دارند و در خصوص سایر شاخص های شهر هوشمند، مطلوبیت نسبی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، تاب آوری شهری ، شهر تاب آور ، پاندمی ، ویروس کرونا.