بررسی سبک زندگی اسلامی

تردیدی نیست که صورت زندگی کنونی ما تنها شکل ممکن و بهترین شکل موجود برای زندگی نیست. برخی از بخش هایی که ما آن را جزء ضروریات می دانیم در گذشته ای نه چندان دور اصلا وجود نداشته است. بی گمان اشکالاتی در صورت زندگی کنونی ما هست که با برطرف کردنش معضلات فراوانی حل خواهد شد و نیز جای برخی بخش ها در زندگی ما خالی است که بودنش زندگی ما را بسیار بهتر می کند. بودن و نبودن یک بخش در زندگی ما، به عالمی بر می گردد که برای خود ساخته ایم، پاسخ های بنیادی ما به تعریف سعادت و انسان، و تلقی ما از مبدا و مقصد و تصمیم های اجتماعی بشر در این دوره از حیات، مجموعه ای از امکان ها و عدم امکان ها ایجاد کرده که به ما اجازه نمی دهد به راحتی هر انتخابی داشته باشیم. بنابراین دین در گام نخست با ارائه جهان بینی و ایدئولوژی ویژه ای زیربنای شکل دهی به زیست دین دارانه را می سازد. در مرحله بعد دین با ارائه آداب و دستورالعمل های خاصی برای همه ابعاد زندگی انسان در حقیقت به دنبال شکل دهی به نوع خاصی از زیست انسانی است. دستورالعمل های اخلاقی و حقوقی و فقهی دین، در واقع به منظور ارائه الگویی از زیست دینی و خداپسندانه است. دستورالعمل هایی که در حوزه پوشش، خوراک، آرایش، رفتار با خانواده، رفتار با همسایگان، رفتار با هم کیشان و غیر همکیشان و تعاملات و ارتباطات بین الادیانی و بین المذاهبی در دین مطرح شده است همگی برای ساختن سبک زندگی دینی است.

کلیدواژه ها:

سبک ، زندگی ، اسلامی ، دین