بررسی فقهی و حقوقی قراردادهای بیمه اتکایی

در شرکت های بیمه گاهی خسارت به حدی است که مجموع ذخایر یک شرکت بیمه نیز برای جبران آن کفایت نمی کند؛ بنابراین شرکت های بیمه اتکایی جهت حل این معضل به وجود آمدند. وجود بیمه اتکایی برای بقای شرکت های بیمه به هنگام خسارت های پیش بینی نشده ضروری است. بیمه اتکایی، بیمه ای است که بدون آنکه رابطه ای با بیمه شده اصلی ایجاد نماید، به بیمه نخستین منضم می شود و به وسیله آن بیمه گر در حدود امکان، انحرافات بیمه ای را تقلیل می دهد. هدف بیمه اتکایی کاهش دادن اهمیت نسبی یا مطلق انحرافات و تقلیل بی نظمی های آن است. در واقع بیمه اتکایی انتقال قسمتی از ریسک است که یک بیمه گر مستقیم از مسیر قرارداد بیمه یا شرط قانونی نزد بیمه گر دیگر که ارتباط مستقیم قراردادی با بیمه شده اصلی ندارد، در نظر می گیرد تا پوشش بیمه ای در قبال این ریسک را از بیمه گر اتکایی دریافت کند. در قبال این تعهد از جانب بیمه گر اتکایی، بیمه گر اصلی سهمی از حق بیمه توافقی را به بیمه گر اتکایی منتقل می کند. در این پژوهش ابتدا به معرفی و تعریف بیمه های اتکایی پرداخته شده است و در ادامه ماهیت حقوقی و فقهی این نوع بیمه موردبررسی قرار داده شد. این تحقیق به روش کتابخانه ای و با رویکرد تحلیلی- توصیفی صورت گرفته است. هدف اصلی تحقیق، بررسی فقهی و حقوقی قراردادهای بیمه اتکایی است.

کلیدواژه ها:

بیمه ، بیمه اتکایی ، فقه ، حقوق ، قرارداد