معرفی الگوی ارتقای توانمندی های تحقیق و توسعه در صنایع دفاعی ج.ا.ایران با فناوری پیشرفته هوافضا

با توجه به اینکه صنایع هوافضا از جمله صنایع دارای فناوری پیشرفته است و به دلیل به کارگیری فناوری روز در فرایند تولید محصولات خود، نیازمند حرکت در مرزهای دانش و فناوری می باشد و پرداختن به تحقیق و توسعه این امر را در این صنعت تسهیل می کند. پژوهش حاضر به دنبال تدوین الگوی ارتقای توانمندی های تحقیق و توسعه در جهت تحقق اهداف سازمانی، با استفاده از روش پویایی شناسی سیستم به عنوان ابزاری قدرتمند برای تحلیل اجزای موثر بر سیستم و تحلیل روابط بین آنها و پیش بینی رفتار آتی آن بر مبنای سناریوهای تعریف شده، می باشد. ابعاد توانمندی های تحقیق و توسعه در این صنایع در ۹ بعد و در دو دسته اصلی شامل عوامل عمومی و عوامل اختصاصی شناسایی گردید، حلقه های علت و معلولی با کمک خبرگان صنعت استخراج شده،  طراحی الگو و اعتبارسنجی با نرم افزار ونسیم انجام شده است. در این پژوهش سه سناریو برای افزایش میزان توانمندی های تحقیق و توسعه مورد توجه قرار گرفته است. در سناریوی حالت پایه فرض شده است که مقادیر پارامترها و اهرم های تصمیم گیری مطابق با روند گذشته باشد. در حالت خوش بینانه، متغیرهای برونزا ۲۰ درصد نسبت به حالت اولیه افزایش و در حالت بدبینانه، متغیرهای برونزا ۲۰ درصد نسبت به حالت اولیه کاهش می یابند. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که تغییرات ۲۰± درصدی در متغیرها، تاثیراتی همسو با تغییرات را نشان می دهد که در حالت خوشبینانه که توانمندی های اختصاصی حدود ۱۶ درصد و توانمندی های عمومی حدود ۱۸ درصد افزایش می یابد، که این امر نشان دهنده اثربخشی تغییرات است.

کلیدواژه ها:

تحقیق و توسعه ، توانمندی تحقیق و توسعه ، صنایع دفاعی ، فناوری پیشرفته هوافضا