تحلیل مهمترین شاخصه های نظری هنر مفهومی در نظام سرمایه داری

در نیمه دوم قرن بیستم خصلت پژوهشگرانه و نوجویانه دوران مدرنیته رو به افول نهاد. تحولات پس از جنگ جهانی نیز زمینه ساز ظهور جنبش های اجتماعی جدید گردید. هنر مفهومی حرکتی انتقادی بود که از اواخر ۱۹۶۰ در غرب ایجاد شد. هنرمندان مفهومی به هنر مدرن و اصول آن که اصالت را به فرم اثر هنری می داد، انتقاد داشتند، همچنین عقیده داشتند که نظام سرمایه داری، دلالان هنری، گالری داران و منتقدین هنر کنترل جهان هنر را در دست دارند. و در جهت استقلال هنری و مخالفت با این نظام مواضع و تمهیداتی را در پیش گرفتند که منجر به ایجاد شاخه های گوناگون هنر مفهمومی گردید. در این مقاله چگونگی شکل گیری این گرایش، کنش نسبت به نظام سرمایه داری و رابطه متقابل هنر با سرمایه داری وگالری دارای از نظر جامعه شناختی و هنری بررسی می شود. تا در نهایت به دلایل انحراف این جنبش از اصول خود بر ضد نظام سرمایه داری بپردازد. این پژوهش کیفی با روش توصیفی تحلیلی انجام می گردد. طبق دستاوردهای این پژوهش به نظر می رسد که علیرغم تلاش هنرمندان مفهومی جهت ایجاد هنری مستقل از سرمایه داری؛ به دلیل رابطه تنگاتنگ هنر با اقتصاد، سرانجام این جنبش انتقادی با انحراف از معیارهای اولیه، موفق به ایجاد هنری مستقل از نظام سرمایه داری و نهادهای هنری نگردید.

کلیدواژه ها:

هنر مفهومی ، نظام سرمایه داری ، هنر انتقادی