مکان یابی مکان اسکان موقت در زمان بحران با تاکید بر زلزله (نمونه مطالعاتی: منطقه شش شهرداری شیراز)

همه ساله در نقاط مختلف کره زمین، افراد زیادی بر اثر وقوع سوانح طبیعی نظیر زلزله و سیل جان و کاشانه ی خود را از دستمی دهند. افراد بی خانمان به داشتن محلی برای زندگی موقت تا زمانی که سکونتگاه های دیگری به دست بیاورند نیازمندهستند. تامین مکان های مناسب برای استقرار مراکز امدادرسانی پس از وقوع زلزله و اسکان آوارگان یکی از موارد مهم دربرنامه ریزی و مدیریت بحران است. در این پژوهش منطقه شش شهرداری شیراز با توجه به استعداد لرزه خیزی بالا به عنوانالگوی تهیه پایگاه داده ی مکانی به منظور مکان یابی محل های استقرار موقت جمعیت های آسیب دیده ناشی از زلزله احتمالیانتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته است. لذا پژوهش حاضر بر آن است تا نیاز مسکن بازماندگان از زلزله ای احتمالی را پیشبینی و با تلفیق برنامه ریزی صحیح و اصولی و مدیریت بحران تسهیلات لازم جهت شناخت مکان های مناسب اسکان موقتایشان و نحوه اجرای آن؛ بعمل آورد بطوری که در صورت وقوع حادثه امکان برقراری سریع اردوگاه ها برای زلزله زدگان میسرگردد. بدین منظور مکانیابی و همچنین ارزیابی توزیع مکان ها با توجه به معیارهایی چون تراکم جمعیت، تراکم ساختمانی،تاسیسات شهری، دسترسی به معابر و غیره با بهره جستن از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و امکانات تحلیل سلسله مراتبی AHP صورت گرفته است. نتیجه این که بافت شهری مهمترین عامل در مکانیابی اردوگاه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، برنامه ریزی ، مدیریت بحران ، مکان یابی ، تحلیل سلسله مراتبی (AHP)