اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران کودکان کم توان ذهنی شهر دزفول

این پژوهش، به منظور بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر دزفول اجرا شده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش ماداران دارای کودک کم توان ذهنی مراجعه کننده به آموزشگاه های ابتدایی دانش آموزان با نیازهای ویژه شهر دزفول بودند. در مرحله پیش آزمون گروه ها به پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) و تاب آوری مانر و دیودسون (۲۰۰۵) پاسخ دادند. گروه های آزمایش طی ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای هفته ای یکبار تحت درمان شناختی رفتاری طبق پروتکل درمان شناختی رفتاری، کتاب کار رادرفورد قرار گرفتند و در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. پس از آن در مرحله پس آزمون مجددا پرسشنامه ها توسط گروه ها تکمیل شد. داده های بدست آمده از طریق آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری بر افزایش ، بهزیستی روانشناختی (=p۰/۰۰۰۱) و تاب آوری (=p۰/۰۰۰۱) مادران کودکان کم توان ذهنی با % ۹۵ اطمینان موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری ، کودکان کم توان ذهنی ، درمان شناختی رفتاری.