اثرات درازمدت کشت برنج،تناوب برنج و آیش بر روی میکرومورفولوژی وفیزیکی خاک در سری زاینده رود اصفهان

هدف از این تحقیق بررسی اثرات دراز مدت کشت برنج، تناوب، باغ و آیش بر خصوصیات میکرومورفولوژی و فیزیکی خاک در منطقه زرین شهر اصفهان میباشد. اراضی مورد نظر با استفاده از نقشه های توپوگرافی و نقشه های خاک و بازدید مکرر میدانی از منطقه جهت قرار گرفتن پروفیل ها در یک سری خاک و کشت در مدت زمان 50 سال انتخاب گردید. پروفیل شاهد حفر و نمونه های خاک از هر افق برداشت گردید. نتایج نشان داد در نتایج خصوصیات میکرومورفولوژی در چهار کاربری مقدار و اندازه خلل و فرج در کشت برنج به مقدار خیلی زیادی کاهش پیدا کرده است و به بالاترین مقدار خود در لایه سطحی خاک در کشت تناوبی رسیده است. در کاربری کشت برنج پوسته رسی و آهکی در اطراف ذرات و پرزها مشاهده گردید. در نتایج فیزیکی در کشت برنج مقدار رس از لایه بالایی خاک به لایه زیرین در افق سخت کفه شخم انتقال پیدا کرده است، که در کاربری های دیگر مشاهده نشده است. در کشت برنج جرم مخصوص ظاهری افزایش پیدا کرده است. مقدار تخلخل در کشت برنج کاهش و در کشت تناوب افزایش داشت. میزان نفوذپذیری در کشت برنج کاهش، و در کشت باغ افزایش زیادی پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

برنج ، تخریب خاک ، کاربری اراضی ، میکرومورفولوژی