بررسی جریان انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در تولید گندم دیم

با توجه به مصرف بی رویه انرژی در کشور و انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از مصرف انرژی که خطرهای زیادی برای محیطزیست و در نتیجه انسان به همراه دارد، تمام تلاش ها برآن است که مصرف انرژی دربخش های مختلف از جمله کشاورزی تا حدامکان کاهش یابد. هدف از این مطالعه بررسی اثر سه روش کشت گندم دیم ( کشت رایج، روش کم خاکورزی و کشت مستقیم) بر میزان مصرف انرژی و آلودگی محیط زیست بود. تجزیه تحلیل داده ها در سه بخش مصرف نهادها، انرژی نهادهای مصرفی و تولید گازهای گلخانه ای ناشی از انرژی مصرفی و روش خاک ورزی انجام شد. در سه روش کشت انرژی مصرفی کل ناشی از کاربرد نهادها بین ۱۳۹۰۰- ۱۸۷۱۳ مگاژول بر هکتار متغیر بود. نتایج نشان داد در روش مرسوم در مقایسه با سایر نهادها،سوخت بیشترین سهم انرژی ورودی (۸/۳۷ درصد) را داشت و کود ازت (۵/۲۶درصد) و بذر (۴/۱۷ درصد) در رتبه های بعدی قرار داشتند. در مقایسه با سایر نهاده ها، کود ازت بیشترین سهم انرژی ورودی را در روش های کم خاک ورزی (۷/ ۳۱ درصد) و کاشت مستقیم (۷/۳۵ درصد) به خود اختصاص داد. بیشترین و کمترین مقدارپتانسیل گرمایش جهانی به ترتیب مربوط به کشت رایج (۱۱۷۱۳ کیلوگرم معادل CO۲ در هکتار) و کشت مستقیم ( ۲۷۲۱ کیلوگرم معادل CO۲ در هکتار) می باشد. می توان نتیجه گرفت که با مدیریت زراعی مناسب تر (مصرف دقیق نهاده ها)، استفاده از روش های حفاظتی در کشاورزی (کاهش تردد در مزرعه و بهمزدن خاک) و کاهش میزان سوخت مصرفی (نوسازی ماشین های کشاورزی و استفاده از ادوات جدید و پیشرفته، انجام عملیات خاک ورزی در رطوبت بهینه خاک و پرهیز از انجام عملیات اضافی) امکان کاهش میزان مصرف انرژی و تولید گازهای گلخانه ای وجود دارد

کلیدواژه ها:

انرژی ، خاکورزی ، پتانسیل گرمایش جهانی ، گندم