بررسی تولید و استفاده از بایوچار به عنوان کود کشاورزی

محیط زیست مکانی برای بقا، رشد و نمو بشر بوده که متاسفانه در روند توسعه یافتگی و صنعتی شدن کشورها چندان به این مهم توجه نشده است. در این چارچوب مدیریت ضایعات زیست توده به یکی از مسائل جدی زیست محیطی تبدیل شده است.اثرات نامطلوب انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از عدم مدیریت صحیح ضایعات زیست توده منجر به تغییر اقلیم و ازبین رفتن منابع شده است. تبدیل زیست توده و پسماندهای کشاورزی به بایوچار که ارزش اقتصادی قابل توجهی دارد، می تواند یک روش مناسب و منطقی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مدیریت صحیح انتشار کربن باشد.هدف از این کار تحقیقاتی تولید، بررسی و بهبود کیفیت قیر زیستی تولیدی از پیرولیز حاصل از پوسته درخت خرما است. شرایط آزمایش به ترتیب در دمای ۲۲۰ درجه سانتیگراد، سرعت گرمایش ۱۰ درجه سانتیگراد در دقیقه و زمان نگهداری ۳۰دقیقه برای شکستن و در دمای ۶۵۰ درجه سانتیگراد، سرعت گرمایش ۲۰ درجه سانتیگراد در دقیقه و زمان نگهداری ۲ساعت برای حرارت تعیین خواهد شد. پیرولیز سرعت جریان نیتروژن ۲ لیتر بر دقیقه برای هر آزمایش حفظ می شود. زیست توده مغذی شده حاوی محتوای کربن بالا و محتوای اکسیژن کم نسبت به زیست توده خام است. همچنین، بایوچار مشتق شده از زیست توده مغذی شده دارای محتوای کربن ثابت بالایی نسبت به بایوچار مشتق شده از زیست توده خام می باشد. حداکثر ارزش حرارتی بالاتر (HHV) در حدود ۱ الی ۲،۳۱ مگاژول بر کیلوگرم در بایوچار مشتق شده از پوسته بایوچار حاصل از فرآیند شیمیایی-حرارتی زیست توده به دست آمده است. با این حال، مواد زیست توده مورد استفاده پس از سوزاندن و پیرولیز شدن، نتیجه مثبتی از خود نشان داده اند. از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) واضح است که بایوچارهای مشتق شده از زیست توده تخریب شده می تواند در کاربرد اصلاح خاک و حفظ آب به دلیل تعداد زیادی سوراخ یکنواخت بهتر باشد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که تجزیه در اثر حرارت زیست توده ذوب شده کیفیت بایوچار را نسبت به بایوچار به دست آمده از زیست توده مقاوم نشده بهبود می بخشد

کلیدواژه ها:

گازهای گلخانه ای ، آلودگی هوا ، پیرولیز ، بایوچار ، زیست توده