بررسی نقش طبیعت در کیفیت یادگیری کودکان با رویکرد پرورش خلاقیت

کودکان سرمایه های هر جامعه ای می باشند و رشد خلاقیت هر فرد در کودکی شکل می گیرد. از اینرو نیاز است تا با توجه به روحیات و نیازهای کودکان، به طراحی فضاها پرداخته و به صورت هدفمند در جهت پرورش خلاقیت کودک قدم برداشته شود. طبیعت نقش به سزایی در افزایش خلاقیت کودک داشته و از اینرو لازم است توجه ویژه ای به ایجاد ارتباط بین فضا، کودک و طبیعت داشت. هدف تبیین چارچوبی است که می تواند پایه طراحی کلیه محیط ها قرار گیرد و به دلیل لحاظ شدن ویژگی های روانشناختی و محیطی و با بهره گیری از ویژگی های محیط های طبیعی به عنوان بهترین الگو در این زمینه، بستر مناسبی در جهت رشد و شکوفایی خلاقیت آن ها پایه گذاری نماید. در پژوهش پیش رو از روش توصیفی تحلیلی در بخش مطالعات و بررسی نمونه های موردی شاخص استفاده شده و سعی شده تا پاسخی درخور برای پرسش زیر بیابد: نقش طبیعت در فضای معماری بر افزایش خلاقیت کودکان به چه صورت می باشد؟ در انتها به مواردی جهت افزایش ارتباط طبیعت و کودک در جهت افزایش خلاقیت کودک، اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، طبیعت ، محیط