آسیب شناسی نگارشی و ویرایشی قانون مدنی با تکیه بر دستور زبان فارسی

قانون مدنی از جمله قانونهایی است که نقش زیادی در تعیین و بررسی حقوق انسانها، احکام و قواعد ویژه آنها دارد. بهدلیل اهمیتی که قانون مدنی در تامین امنیت و سلامت جامعه برعهده دارد، رعایت دستور زبان و اصول نگارش فارسی آن ضروری به نظر میرسد؛ زیرا عبارتهای نارسا و جملههای نامفهوم، موجب سرگردانی مجریان قانون و بروز اختلاف در استنباط از قانون و ضایعشدن حقوق تابعان آن میشود. شرط اجرای قانون، همه فهمی و فراگیری و شمول آن است؛ بنابراین رعایت دستور زبان و اصول نگارش فارسی از مهمترین وظایف هر نویسندهای در نگارش هر نوع نوشتهای است که موجب روشنی، پختگی و دقت معنایی در نوشته ها میشود و علاوه بر حفاظت از زبان و نهادینهکردن الگوی نگارش صحیح، باعث خوانایی بیشتر متن، ماندگاری، کارایی و تاثیرگذاری اثر نیز میشود؛ از اینرو در نگارش و تدوین کتابهای قانون، باید کاملا دقت کرد تا از چارچوب خود خارجنشود و غلطهای املایی، دستوری و زبانی در آن راه پیدا نکند. در پژوهش حاضر با روش توصیفی و کیفی، مبتنی بر مطالعهکتابخانهای به آسیبشناسی قانون مدنی از منظر دستور زبانفارسی و اصول نگارشی پرداختهشدهاست. هدف، کاربردی و توجه به اصلاح و ویرایش منابع حقوقی و قانون از سوی مجریان این حوزه با یاریجستن از صاحبنظران زبان و ادب فارسی است. نتیجه پژوهش نشانمیدهد که قانون مدنی به لحاظ زبانی، نگارشی و ویرایشی نیازمند نظارتها و بازنگریهای دقیق ادبی است.

کلیدواژه ها:

قانون مدنی ، فرهنگستان زبان فارسی ، دستور ، آیین نگارش