اثر بخشی معنا درمانی بر احساس ارزشمندی و تاب آوری زنان سالمند ساکن در خانه سالمندان شهر ایلام

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی معنا درمانی بر احساس ارزشمندی و تاب آوری زنان سالمند ساکن در خانه سالمندان شهر ایلام می باشد. این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. در این تحقیق جامعه آماری شامل کلیه سالمندان بالاتر از ۶۵ سال سن، مقیم خانه سالمندان شهر ایلام به تعداد ۴۰ نفر می باشد. تعداد نمونه مورد نیاز در این پژوهش با توجه به طرح پژوهش و با روش نمونه گیری در دسترس، ۴۰ نفر محاسبه شد. سپس، با روش تصادفی آزمودنی ها در دو گروه آزمایش، ۲۰ نفر و کنترل، ۲۰ نفر گمارش شدند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تمام سرشمار می باشد. در این پژوهش از دو پرسشنامه استانداردو ۱۰ جلسه مداخله استفاده شد. آزمودنی های دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه های نگرشهای ناکارآمد کروکر و همکاران (۲۰۰۳) و تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بررسی قرار گرفتند. برای تحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که معنادرمانی بر تاب آوری با ضریب(۰/۰۶۲) و احساس ارزشمندی با ضریب(۰/۰۵) تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، احساس ارزشمندی ، تاب آوری ، سالمندان