بررسی رابطه بین خلاقیت و ابعاد شخصیتی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خلاقیت و ابعاد شخصیتی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان بود. پژوهش حاضر با روش توصیفی – همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ -۱۳۹۹ بودند و از این جامعه، براساس جدول مورگان تعداد ۳۵۷ دانشجو به عنوان نمونه و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. دانشجویان به پرسشنامه شخصیت نئو ، خلاقیت تورنس و انگیزش پیشرفت تحصیلی مک اینرنی پاسخ دادند. دادهها از طریق همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss۲۲ تحلیل شدند. نتایج نشان دادند همبستگی بین خلاقیت و انگیزش پیشرفت تحصیلی ، مثبت و معنادار است ۱۶ / ۰ = r .همبستگی بین روان رنجوری و انگیزه پیشرفت تحصیلی منفی و معنادار است r=-۰/۱۹ همبستگی بین برون گرایی و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است ۱۱ / ۰ = r . همبستگی بین بازبودن به تجربه و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است ۱۱ / ۰ = r . همبستگی بین توافق پذیری و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است ۱۲ / ۰ = r همبستگی بین وظیفه شناسی و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است ۳۲ / ۰ = r نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند به ترتیب وظیفه شناسی به صورت مستقیم و روان رنجور خویی به صورت معکوس توانستند انگیزش پیشرفت تحصیلی را به طور معناداری تبیین کنند ۱۴ / ۰ = r۲ .لذا با توجهبه نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد دست اندرکاران آموزشی در سطوح مختلف، به عواملی انگیزشی پیشرفت دانشجویان توجه کنند

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، ابعاد شخصیتی ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، دانشجویان