بارگیری کربوهیدرات و کربوهیدرات + فروکتوز بر زمان واماندگی، vo۲max و ضربان قلب تکواندوکاران های تمرین کرده جوان

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ۷ روز بارگیری کربوهیدرات و کربوهیدرات + فروکتوز بر زمان واماندگی، vo۲max و ضربان قلب تکواندوکاران های تمرین کرده جوان بود. به همین منظور ۳۰ تکواندوکار تمرین کرده به صورت تصادفی به ۳ گروه ۱۰) نفر) کربوهیدرات، ۱۰) نفر) کربوهیدرات + فروکتوز و ۱۰) نفر) کنترل تقسیم شدند. پروتکل بارگیری کربوهیدرات بدین شکل بود که در گروه کربوهیدرات آزمودنی ها به مدت ۷ روز ۳)روز اول مصرف کربوهیدرات کم و فعالیت شدید) و ۳) روز مصرف کربوهیدرات زیاد و فعالیت کم شدت) را انجام دادند. (روز اول مصرف کربوهیدرات متوسط بود). در گروه کربوهیدرات+فروکتوز پروتکل مشابه با گروه کربوهیدرات اعمال شد. آزمودنی ها قبل از بارگیری و بعداز آن تست بروس را انجام دادند و زمان واماندگی، vo۲max و ضربان قلب آن ها مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده شد. تحلیل آماری پژوهش حاضر نشان داد که در گروه کربوهیدرات و کربوهیدرات+ فروکتوز می تواند باعث افزایش معنا دار زمان دویدن، vo۲max در این دو گروه شود (P<۰/۰۵)؛ اما زمان دویدن در گروه کنترل تفاوت معنا داری را نشان نداد .(P<۰/۰۵) همچنین ضربان قلب در گروه کربوهیدرات و کربوهیدرات+ فروکتوز کاهش معنا دار داشت (P<۰/۰۵)؛ اما در گروه کنترل تفاوت معنا داری مشاهده نشد .(P<۰/۰۵) در نهایت می توان نتیجه گرفت بارگیری کربوهیدرات+فروکتوز نسبت به کربوهیدرات به تنهایی می تواند باعث بهبود عملکرد بهتری در ورزشکاران تکواندو شود.

کلیدواژه ها:

کربوهیدرات ، کربوهیدارت و فروکتوز ، آزمون بروس ، vo۲max ، زمان واماندگی