Relationship between Magnesium and Athletic Performance (a review)

منیزیم یک کوفاکتور حیاتی در بیش از ۳۲۵ واکنش آنزیمی است که ثبات غشاء و عملکردهای عصبی عضلانی، قلبی عروقی، ایمنی و هورمونی را تنظیم می کند. فعالیت ورزشی شدید سطح منیزیم بدن را کاهش می دهد ؛ از سوی دیگر تحقیقات نشان داده است که کمبود منیزیم موجب کاهش عملکرد فیزیکی می شود. هدف از این مقاله مروری علاوه بر معرفی منیزیم، بررسی دقیق تر رابطه بین منیزیم و فعالیت ورزشی است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است به همین منظور از پایگاه های داده PubMed ,Scopus وScience Direct، مجموعا ۲۳ مقاله بررسی شد که عمده این مطالعات مقایسه بین ورزشکاران و غیر ورزشکاران بود. یافته ها: نتایج مطالعات قبلی نشان داد با توجه به اینکه منیزیم در بسیاری از واکنش های آنزیمی و اعمال فیزیولوژیک دخالت دارد، وضعیت منیزیم می تواند روی ظرفیت ورزشی اثر گذار باشد.نتایج: مطالعات نشان داده است که ورزش استقامتی طولانی مدت از طریق تغییر مسیر منیزیم از پلاسما به آدیپوست، تغییر مسیر منیزیم از مایع خارج سلولی به ماهیچه اسکلتی، از راه عرق و ادرار می تواند موجب افزایش دفع منیزیم شود. همچنین هورمون های تیروییدی، آلدسترون و هورمون آنتی دیورتیک از طریق کاهش باز جذب توبولی منیزیم موجب هایپر منیزیمی شوند. از سوی دیگر کمبود منیزیم می تواند موجب کاهش عملکرد فیزیکی و اثرات منفی روی متابولیسم انرژی باشد.

کلیدواژه ها:

منیزیم ، ورزش استقامتی ، ورزشکا