نقش فعالیت های فیزیکی در جلوگیری از بیماری های نورودژنراتیو و ترمیم آسیب های ناشی از آن

ورزش بدنی یا فیزیکی سنگ بنای مدیریت بسیاری از اختلالات عصبی، مانند بیماری پارکینسون، زوال عقل و سکته مغزی ا ست. تولید فاکتورهای نوروتروفیک، انتقال دهنده های عصبی و هورمون ها را بهبود میبخ شد. مطالعات جوندگان به ما ن شان میدهد که چگونه ورزش می تواند از اعصاب ما حفاظت نماید. دویدن همچنین به تنظیم مثبت فاکتور ر شد عصبی (NGF)، فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-۱) و پروتئین های اتصالات محکم سلولی پرداخته و در حفظ سد خونی مغزی موثر است. فعال شدن میکروگلیا (سلول های ایمنی مغز) با ورزش کاهش می یابد و در نتیجه از مناطق کلیدی مغز در برابر آسیب محافظت می شود. بسیاری از یافته های فوق نه تنها از مغز محافظت میکنند، بلکه میتوانند آسیب های عصبی مانند افزایش تولید عوامل نوروتروفیک را ترمیم و تثبیت کنند. نشان داده شده است که ورزش هوازی حجم ضایعه مغزی را کاهش می دهد و از بافت مغز در برابر آسیب اکسیداتیو و التهاب محافظت می کند و علاوه بر آن نوروژنز را در کوتاه مدت افزایش می دهد. در این مطالعه بیماری های مورد بررسی به سکته مغزی، پارکینسون و آلزایمر تقسیم شدند.یافته های امیدوارکنندهای درمطالعات بالینی وجود دارد که ورزش فیزیکی را به عنوان یک درمان موثر برای بیماران آلزایمر نشان میدهد، که حتی ممکن است درمان اصلاح کننده بیماری باشد. مطالعات حیوانی نشان داد که ورزش میتواند از د ست دادن نورونها و فیبرهای دوپامینرژیک را کاهش دهد و همچنین بیان آلفا سینوکلئین را در ناحیه نیگرو ستریاتال در موش های پارکینسونی کاهش دهد. تمرین بدنی پس از سکته مغزی باعث بهبود سرعت راه رفتن، تعادل، بهبودی و بازگشت زودهنگام به زندگی مستقل می شود. به طور خلا صه، ورزش اثر محافظت کننده عصبی موثری بر مغز دارد و ورزش منظم (به ویژه هوازی) نه تنها می تواند عملکرد مغز را بهبود ببخشد، بلکه باعث بهبود یا جلوگیری از شروع اختلالات عصبی مانند سکته مغزی، آلزایمر و پارکینسون می شود. علاوه بر این، انجام ورزش منظم در مراحل اولیه این بیماری نیز نتایج پاتولوژیک و بالینی را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

ورزش فیزیکی ، پار کینسون ، الزایمر ، سکته مغزی