مقایسه تاثیر آنی تمرینات در آب و تراباند بر گشتاور آزاد در افراد دارای پای پرونیت هنگام راه رفتن

زمینه: مفصل مچ پا به بابت تحمل وزن یکی از آسیب پذیرترین مفاصل بدن می باشد. پای پرونیت یکی از شایع ترین عار ضه های اندام تحتانی می با شد. هدف از پژوهش حا ضر برر سی اثر آنی تمرینات در آب و تراباند بر گشتاور آزاد در افراد دارای پای پرونیت هنگام راه رفتن می باشد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه آماری پژوهش حا ضر شامل ۴۵ دان شجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت که به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور مساوی و تصادفی در سه گروه تراباند، تمرین در آب و کنترل جای گرفتند و تاثیر آنی پروتکل تمرینی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری = ۰/۰۵استفاده شد. یافته: نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی اثر آنی تمرینات آب درمانی و تمرینات تراباند تفاوت معناداری را در مولفه ی اوج مثبت گشتاور آزاد ن شان نداد . P ۰/۰۵ در حالی که نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی اثر آنی تمرینات تراباند کاهش معناداری را در مولفه ی اوج منفی گشتاور آزاد نشان داد . P=۰/۰۰۵ نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد تاثیر آنی تمرینات منتخب (تمرین در آب و تراباند) می تواند با کاهش اوج منفی گشتاور آزاد در نتیجه باعث کاهش میزان آسیب در افراد دارای پای پرونیت شود. مطالعات در طولانی مدت در ارتباط با اوج مثبت و منفی گشتاور آزاد و عارضه پرونیشن پا پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آب درمانی ، تراباند ، پای پرونیت ، راه رفتن ، گشتاور آزاد