تاثیر تمرینات ترامپولین بر قابلیت های جسمانی و مهارتی ورزشکاران

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر برنامه تمرینی تخصصی بر آمادگی جسمانی ورزشکاران مرد ژیمناستیک می باشد. در این مطالعه طولی، چهارده ورزشکار نوجوان (میانگین سنی ۱۲/۶±۲/۱ سال) بطور تصادفی انتخاب و در گروه تمرین تخصصی ژیمناستیک قرار گرفتند. شاخص های پیکرسنجی (قد، وزن، دور کمر و باسن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، دور ران، دور ساق و طول ران) با روش های استاندارد مورد اندازه گیری قرار گرفت. آمادگیجسمانی نیز توسط تست پرش ارتفاع، پرش طول و دوی چابکی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تی وابسته و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تی همبسته تفاوت معنی داری را در دور ساق (p< ۰/۰۰۱)، طول ران (p< ۰/۰۰۱)، پرش ارت فاع (p< ۰/۰۰۱)، پرش طول (p< ۰/۰۰۱) و چابکی (p< ۰/۰۰۱) نشان داد. همبستگی معنی داری بین WHR و چابکی (p< ۰/۰۰۱) مشاهده شد. پرش ارتفاع نیز با طول ران ; < ۰/۰۰۱ r=۰/۶۸p، (r=۰/۷۱; p< ۰/۰۰۱) BMI، دور ساق (r=۰/۸۱; p < ۰/۰۰۱) و دور ران (r=۰/۷۴; p < ۰/۰۰۱) همبستگی معنی داری داشت. یافته های حاصل از این پژوهش نشان دهنده پیشرفت در تمام فاکتورهای آمادگی جسمانی و دور ساق به عنوان شاخص پیکرسنجی در طی دوره ۱۵ ماه تمرین تخصصی ترامپولین می باشد. محیط و طول اندام های تحتانی نسبت به درصد چربی بدن نقش مهمی در اجرای پرش داشتند و دور ساق نیز بهترین پیشگو برای پرش ارتفاع گزارش شد

کلیدواژه ها:

ترامولین ، ترکیب بدن ، تمرین تخصصی ، قابلیت های حرکتی