اثر بخشی درمان وجودی بر علائم افسردگی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان وجودی بر علائم افسردگی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد. از میان همه بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی که به کلینیک روانشناسی در شهر اردبیل در سال ۱۴۰۰ مراجعه کرده بودند، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و گواه قرار گرفتند. شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه ساختار یافته بالینی انتخاب شدند. گروه آزمایشی طی ۸ هفته تحت درمان وجودی قرار گرفتند، و در این مدت بر گروه گواه هیچ گونه مداخله درمانی انجام نگرفت. پرسشنامه افسردگی بکک به عنوان ابزار ارزشیابی در پیش آزمون، پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. .نتایج به دست آمده از مقایسه پس آزمون افسردگی دو گروه با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با کنترل کردن اثر متغیرها، حاکی از این است که نمرات پسآزمون افسردگی اعضای گروه مداخله و گواه تفاوت معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

درمان وجودی ، علائم افسردگی ، اختلال افسردگی اساسی